Спасибо!
Форма отправлена
Форма отправлена
Спасибо!
Форма отправлена
Форма отправлена
UNIVERSE
International Scientific Journal
Наши авторы
Ахмедова А., Ұзақбаева С.А.
Ахмедова А.
Магистрант, Абылай хан атындағы
Қазақ Халықаралық Қатынастар және
Әлем тілдері Университеті
Жетекші: Ұзақбаева С.А.
п.ғ.д., профессор
Аңдатпа. Мақалада орта мектепте ағылшын тілі сабағында сөйлеуге үйретуде интерактивті әдістерді пайдаланудың өзекті мәселелері қарастырылады. Ғылыми-педагогикалық ортадағы проблеманы зерттеу дәрежесі талданады. Сөйлеу әрекетінің осы түрінің айтылым сияқты ерекшеліктері ұсынылады. Қарым-қатынастың әрекеттестіктің тікелей процесі ретіндегі сипаттамалары көрсетіледі. Сонымен қатар сөйлеу әрекетінің үш деңгейден тұратын құрылымы зерттеліп, осы деңгейлердің негізгі белгілері сипатталады. Шетел тілі сабақтарында сөйлеуді оқытудың мақсаттары мен міндеттері ашылып көрсетіледі Сөйлеуге үйретудің негізгі мақсаты – оқу тәжірибесінде де, күнделікті қарым-қатынас жағдайында да пайдалануда сөйлеу дағдыларын меңгерту болып табылады. Сөйлеуге үйрету үдерісінде интерактивті әдістерді қолданудың мүмкіндіктері дәлелденеді. Интерактивті әдістердің шетел тілін үйренуге деген ынтасын арттыруға әсері ашылып көрсетіледі. Интерактивті әдістер қарым-қатынасқа қатысушылардың эмоционалды және танымдық саласын, сондай-ақ әрекет саласын байытуға мүмкіндік береді. Әдістемелік принциптер негізінде интерактивті оқытудың құрылымы сипатталады. Интерактивті әдістерге негізделген авторлар әзірлеген жаттығу мысалдары көрсетіледі. Педагогикалық практикада осы әдістерді қолдану қолайлы атмосфераны құруға, мотивацияны арттыруға, білім алушылардың оқу және жеке қасиеттерін дамытуға ықпал етеді.
Тірек сөздер: интерактивті технология, қарым-қатынас, сөйлеу әрекеті, интерактивті әдістер, сөйлеу, мотивация
Кіріспе. Шетел тілін жетік білу қазіргі адам өмірінің әлеуметтік және кәсіби саласының негізгі факторы болып табылады. Тілдік дайындық процесі шеттілдік құзыреттілікті қалыптастыруға бағытталған, бұл шеттілдік сөйлеу әрекетінің барлық түрлерін игеруді білдіреді. Сөйлеу әрекетінің тәжірибеде ең көп сұранысқа ие түрі айтылым болып табылады, бірақ сонымен бірге сөйлеу әрекетінің осы түрін дамыту процесі ең күрделі болып көрінеді және мұғалім тарапынан үлкен назар аударуды және білім алушылардан да мұғалімнен де үлкен күш-жігерді талап етеді. Бұл факторлар оқытудың жылдам, жеңіл және тиімді нәтижелерін қамтамасыз етуде оқыту әдістерін таңдаудың маңыздылығын анықтайды. Мұндай әдістердің қатарына интерактивті әдістерді жатқызуға болады. Интерактивті әдіс – өзара әрекеттесуге, коммуникацияға және ақпарат алмасуға бағытталған әдіс. Білім алушылар оқу процесінде қарым-қатынасқа еріксіз қосылатындықтан, бұл мектептегі сабақтарда шетел тілін оқытуға қатысты да қолданылуы мүмкін. Оқу процесінде интерактивті технологияларды пайдалану көптеген артықшылықтарға ие. Атап айтар болсақ, оқушыларды білім алуға ынталандырады, танымдық белсенділікті арттырады, оқу ортасының мүмкіндіктерін кеңейтеді [1].
И.А. Зимняя, Е. И. Пассов, Е. В. Коротаева, С. С. Кашлев сияқты бірқатар ғалымдар сөйлеу және интерактивті әдістермен жұмыс істеу әдістемесінің теориясын зерттеумен айналысты. И. А. Зимняя сөйлеу әрекетінің күрделі үш деңгейлі құрылымын бөліп, сипаттады [2]. Е. И. Пассов интерактивтілік әрдайым коммуникациямен бірге жүретінін және көбінесе білім алушылар арасындағы жан-жақты қарым-қатынастың шарты екенін атап өтті [3]. Е. В. Коротаева интерактивті оқыту теориясының, әдістемесінің және практикасының әртүрлі аспектілерін зерттеді [4]. С. С. Кашлев педагогикалық процесте оқытудың интерактивті әдістерін қолданудың теориялық және әдіснамалық негіздерін сипаттады, интерактивті әдістер ұғымын ашты, олардың белгілерін, мазмұны мен құрылымын анықтады, оқытудың интерактивті әдістерінің жіктелуін негіздеді. Интерактивті оқыту технологияларын инновациялық педагогикалық құбылыс ретінде қарастырды [5].
Қарым – қатынас – бұл ойларды, идеяларды, сезімдерді және моральдық құндылықтарды тиімді жеткізуді қамтитын байланыс процесі. Қарым-қатынас процесінің негізі екі немесе одан да көп адамдар арасындағы ауызша қарым-қатынас болып табылады, ол ауызша және вербалды емес көптеген элементтерден тұрады, олардың қолданылуы ақпаратты берудің сәттілігіне немесе сәтсіздігіне байланысты. Байланыс ситуациялық болып табылады және жағдайдың формальдылығымен немесе бейресми болуымен, оның стихиялылығымен анықталады. А. Н. Шамовтың пікірінше, сөйлеу – бұл ойды білдіруге, сондай-ақ ақпаратты ауызша жеткізуге және бөлісуге бағытталған сөйлеу әрекетінің өнімді түрі [6]. Сөйлеу процесі тыңдаумен тығыз байланысты, өйткені ол артикуляциялық аппарат пен есту анализаторларының әсерінен қамтамасыз етіледі [7]. Әңгімелесушінің тыңдау және түсіну дағдыларын дамытпай, ауызша қарым-қатынас болуы мүмкін емес. Сөйлеу күрделі психикалық әрекеттің көріністерімен сипатталады, өйткені есте сақтау, алдағы ақпаратты күту және болжау, назар аудару сияқты психикалық процестер бір мезгілде қолданылуы мүмкін. Осы факторларға байланысты сөйлеу процесі оны дайындауға және тікелей жүзеге асыруға, сондай-ақ дағдыларды қалыптастыруға көп уақыт пен күш жұмсайды деп айтуға болады, бұл жүйелі жаттығулардың маңыздылығын көрсетеді.
Шетел тілі сабақтарында сөйлеуді оқытудың мақсаты – оқу тәжірибесінде де, тұрмыстық қарым-қатынас жағдайында да пайдалануда сөйлеу дағдыларын игеру. Білім алушыларда белгілі бір грамматикалық құрылымдар мен лексикалық бірліктерді білуді ғана емес, сонымен бірге тілді және жалпы зерттелетін тілдің елі туралы фондық білімді меңгеру деңгейін көрсететін стихиялы, дайын емес сөйлеу дағдысы дамуы керек. Шетел тілінде сөйлеуді оқытудың негізгі міндеттерінің қатарына мыналар жатады:
– ойлаудың логикалық және жүйелі дамуына үйрету;
– ойды толық жеткізуге үйрету;
– белгілі бір қарқынмен және жылдамдықпен сөйлеуге үйрету.
И. А. Зимняя сөйлеу әрекетінің құрылымын үш кезеңге (деңгейге) бөліп көрсетеді: мотивациялық-ынталандыру деңгейі, бағдарлық-зерттеу деңгейі және атқарушылық деңгей. Мотивациялық-ынталандыру деңгейінде мұғалімнің күш-жігері оқу әрекетін жүзеге асыру бағытын анықтайтын және көрсететін ішкі мотивацияны қолдауға бағытталуы керек. Өз мотивтерін арттыру арқылы білім алушы қарым-қатынас процесіне қатысу қажеттілігін түсінеді және өзі үшін шетел тілін үйрену мақсатын анықтайды. Бағдарлық-зерттеу деңгейінде қарым-қатынас процесінің құралдары мен әдістері анықталады. Мәлімдеменің мазмұнды жоспары құрылады және лексикалық және грамматикалық құралдарды таңдау қамтамасыз етіледі. Сөйлеу әрекетінің орындаушылық деңгейі іс-әрекеттің нақты нәтижесі – айтылым арқылы бейнеленеді [2]. Көбінесе атқарушы деңгейге көшу, атап айтқанда сөйлеу процесі бірқатар себептерге байланысты болмауы мүмкін. Сөйлеудің сәтті болуына әсер ететін факторлар әр түрлі: сыннан немесе айыптаудан қорқу, талқыланатын тақырып бойынша білімнің және өз пікірінің болмауы, сұхбаттасушылардың оқу топтарына біркелкі қатыспауы, сондай-ақ жеткіліксіз қалыптасқан сөздік немесе грамматикалық дағдыларға байланысты ана тілін шамадан тыс пайдалану және т. Б.
Қазіргі жағдайда мұғалімдердің жұмыс тәжірибесінде интерактивті формалар мен оқыту әдістері үлкен танымалдылыққа ие бола бастады, олар дәстүрлі «оқушы – мұғалім» оқыту моделінен алшақтап, білім алушылар арасындағы қарым-қатынас пен өзара әрекеттесу еркіндігін қамтамасыз етуге бағытталған. Интерактивті әдістер – бұл өзара әрекеттесуге, диалогтық қарым-қатынасқа, идеялар мен ақпарат алмасуға негізделген әдістер. Бұл қарым-қатынасқа қатысушылардың эмоционалды, танымдық және белсенділік салаларын өзара байытуды білдіреді. Басты мақсат – басқа білім алушылармен бірлесіп жұмыс жасауда оқу міндеттерін өз бетінше шешу дағдыларын қалыптастыру және дағдыларын дамыту. Интерактивті өзара әрекеттесудегі мұндай тығыз ынтымақтастық шетел тілін нақты қарым-қатынас жағдайларына мүмкіндігінше ұқсас жағдайларда қолдануға ықпал етеді. Интерактивті әдістерді қолданудың негізгі артықшылықтарының қатарында оқушылар жұмыстың бастапқы кезеңінде-ақ оқу міндеттерін шешуге қатысып, осы міндеттерді шешу жолдарын дәлелді меңгеруді жүзеге асыратынын, сондай-ақ зияткерлік және танымдық іс-әрекеттің деңгейін жоғарылататынын және оқу ұжымындағы тұлғааралық қатынастарды жақсартатынын, топта жұмыс істеу дағдыларын, толеранттылықты қалыптастыратынын, өз міндеттерін қорғай білу қабілетін дамытатынын атап өткен жөн. Интерактивті оқыту келесі әдістемелік принциптер негізінде құрылуы керек:
- жас ерекшеліктерін, тұлғалық ерекшеліктері мен қабілеттерін есепке алу;
- жағымды атмосфераны құру және жанжалды жағдайлардың туындауын болдырмау;
- оқу лексикалық бірліктерін мұқият таңдау;
- көрнекі құралдарды (кестелер, сызбалар, суреттер және т. Б.) пайдалану, сондай-ақ мультимедиялық құралдарды қолдану;
- мінез-құлық ережелерін анықтау және бағалау жүйесін даярлау.
Педагогикалық тәжірибеде көптеген интерактивті әдістер кеңінен қолданылады: рөлдік ойын, «Миға шабуыл», «Браундық қозғалыс», ментальды карталар, дебаттар мен пікірталастар, жобалық тапсырмалар, «Позиция таңдау», «Фишбоун», «Синквейн», проблемалық оқыту және т.б. Аталған әдістердің кейбіріне тоқталайық. А. Н. Шамовтың пікірінше, пікірталас тақырып бойынша пікір білдіретін көптеген қатысушылардың қатысуымен сипатталатын ауызша, диалогтық сөйлеу түрі [8].
Пікірталастың бірнеше нұсқалары бар – пікірталас, «дөңгелек үстел», проблемалық және рөлдік пікірталас. Бұл әдісті сабақтарда қолдану оқушцылардың көзқарастарын қалыптастыруға ықпал етеді, өйткені қарама-қайшы дәлелдерді қабылдау проблемалық мәселені бірнеше жағынан қарастыруға мүмкіндік береді. «Позицияны таңдау» әдісін пікірталастың бір түрі ретінде қарастыруға болады. Оның негізі – талқыланатын құбылыстың күрделілігі. Сынып шартты түрде секторларға бөлінуі керек және позицияға байланысты оқушылар бір немесе басқа бұрышты алады. Негізгі міндет – әдетте мұғалім мәселені алдын ала белгілеп, жұмысты бастамас бұрын талқылайтын пікірталас пен сабақта өзін-өзі ұстау ережелерін сақтай отырып, өз ұстанымыңызды түсіндіру және дәлелдеу болып табылады. Бұл жағдайда мұғалім оқушының ұстанымы оған түсініксіз болса, қосымша сұрақтар қоя алады.
Миға шабуыл – берілген мәселе бойынша кез келген оқушының пікірін немесе идеясын есепке алуға негізделген әдіс. Барлық мәлімдемелер олардың мазмұнын бағаламай, дәлелдеуге немесе пікірді дәлелдеуге талаптарсыз жазбаша түрде жазылуы керек. Жұмыстың бұл әдісі үлкен көлемдегі ақпаратпен жұмыс істеу кезінде уақытты үнемдеуге мүмкіндік беріп қана қоймай, артта қалған немесе сыннан қорқатын оқушыларды да белсенді қатысуға ынталандырады. Оқушыларға сынсыз, басқа оқушылардың идеяларын толықтыруға және дамытуға толық еркіндік беріледі. Сонымен қатар, оқушылардың сабақ тақырыбын білу деңгейін өлшеуге болады [9].
«Броундық қозғалыс» мұғалімнің белгілі бір тақырып бойынша сауалнама карталарын жасауынан тұрады. Бұл ретте оқушылар сыныпта жүріп-тұру еркіндігіне ие бола отырып, өз сауалнамасы үшін барынша толық ақпарат алуға тырысып, сыныптастарымен шағын диалогтар мен талқылауларға түседі. Мұндай тапсырмалар лексикалық бірліктерді жаттықтыруға жарамды, сонымен қатар ұжымдағы шиеленісті немесе қысылуды жеңілдетуге және оны біріктіруге ықпал етеді. Сауалнамалар бірнеше қиындық деңгейіне ие болуы мүмкін.
Ақыл-ой карталары немесе кластерлер, әдетте, негізгі ұғымды әртүрлі жағынан ашатын диаграмма немесе сызба түрінде ұсынылады. Сонымен, орталықта негізгі ұғымды көрсете отырып, оқушыларға онымен байланысты ассоциацияларды, фактілерді немесе ұғымдарды жазу ұсынылады. Артықшылықтардың бірі – компоненттер арасындағы логикалық байланыстарды бөліп көрсету мүмкіндігі. Ментальды картада қолданылатын материалдар мен білімдер жүйеленген, есте сақтауда оңай және жылдамырақ орын алады. Мұндай карталарды қосу, өзгерту және оларды орындау оңай, бұл әдісте сабақтың кез келген кезеңінде қолдануға болады. Мысалы, ұйымдастыру деңгейінде тақырып бойынша бастапқы білімнің болуын тексеру немесе қорытынды кезеңде өтілген лексикалық немесе мәдени материалды рефлексия және бекіту ретінде.
«Фишбоун» әдісі. Бұл жағдайда ұғым сызықтық түрде ашылады. Диаграммалық түрде негізгі ұғымнан («қаңқа басы») оның белгілеріне немесе ерекше белгілеріне («қаңқа сүйектері»), содан кейін қорытындыға немесе ассоциацияға («құйрық») дейін. Орындаудың қарапайымдылығына қарамастан, сипатталған әрекет өте танымал. Тапсырманың мазмұны ашылатын ұғымның күрделілігіне және оның көлеміне байланысты өзгеруі мүмкін [5].
Осылайша, интерактивті әдістер монологтық және диалогтық сөйлеуді үйренудің тиімді негізі бола алады. Сыныптастарымен және топ мүшелерімен диалог пен тұрақты қарым-қатынаста бола отырып, оқушылар өздерінің шығармашылық, жеке және интеллектуалдық қасиеттерін еш қиындықсыз дамыта алады. Мұндай әдістерді пайдалану шетел тілін үйрену саласында оқуға және жетілдіруге деген мотивацияны арттырады, командада жұмыс істеу дағдылары, логикалық байланыстар құру, өз ұстанымын қорғау және т. Б. Дағдыларын дамытады.
Шетел тілінің коммуникативтік құзыреттілігін және универсалды оқу әрекетін дамытуда жаттығулар кешенін қолдану қажет. Жаттығулар неғұрлым әртүрлі болса, оқушылардың шетел тілін үйренуге деген ынтасының деңгейі соғұрлым жоғары болады және оқу бағдарламасы мен дағдыларды дамыту оңай әрі жылдам болады. Мектептегі шетел тілі сабақтарында оқытудың интерактивті әдістерін қолдану мақсатында әзірленген келесі жаттығулар сабақтағы жұмыста дербестікке, сонымен қатар басқа оқушылармен тығыз қарым-қатынас жасауға ынталандыруға бағытталған. Сонымен қатар, жаттығулардың негізгі мақсаты монологтық және диалогтік сөйлеу дағдыларын қалыптастыру және дамыту болып табылады.
1-жаттығу – «Браундық қозғалыс».
Мақсаты диалогтық және монологтық сөйлеуді және басқалардың пікіріне құрметпен қарауды дамыту.
Тапсырма: Use the questioner to ask you classmates about their school life. Analyze their answers and make a short monologue about their preferences.
1) How much time does it usually take you to get to school?
2) Do you like wearing uniform?
3) What 5 things do you have in your bag?
4) Name 3 of your favourite school subjects.
5) Which school subject don’t you like?
6) How do you usually behave at the lessons?
7) What is your mark in English for the last term?
8) What do you do when the lessons are over?
9) Do you use computer to do homework? 10) What is your hobby?
2-жаттығу «Миға шабуыл», шығармашылық тапсырма.
Мақсаты – сөйлеу дағдыларын дамыту; топта жұмыс істеу дағдыларын дамыту; бірлескен әрекет арқылы оқушыларды біріктіру.
Тапсырма: Work in pairs or in small groups. Think of an ideal school or a school of future.
Make notes about:
• its location
• size
• number of classes a day
• school subjects
• equipment
Write down as many ideas as you can, you are free to add your own ones. Make a small booklet of the school you’ve created. Use pictures and be creative.
3-жаттығу – Ментальды карта.
Мақсаты – сөйлеу және жұппен жұмыс істеу дағдыларын дамыту, кикілжіңнің алдын алу; оқушылардың шығармашылық қабілеттерін ынталандыру.
Тапсырма: Work in pairs. Make a mind map of your associations with the word “school”. You can use the plan provided below to help you, or you can work on your own. Use different colours for different aspects. Show relations between topics if there are any.
Plan:
• School subjects.
• Days of studying.
• Sports equipment.
• Computer and Internet access.
• School utensils.
• Emotions.
4 – Жаттығу – «Фишбоун».
Мақсаты – сөйлеу дағдыларын дамыту, жұпта жұмыс істеу дағдыларын қалыптастыру; логикалық ойлау, талдау және жалпылау дағдыларын дамыту.
Тапсырма: Work in pairs. Think of a list of school rules that students should obey. Divide them into two groups – strict and mild. Make a scheme called “Fishbone”. Write the word School at the beginning, then write down the rules in two parts, at the end make a conclusion whether you would like to study under such rules.
5-жаттығу – «Позицияны таңдау», пікірталас.
Мақсаты – монологтық сөйлеу және талқылау дағдыларын дамыту; өз көзқарасын дәлелдей білу дағдыларын қалыптастыру; басқалардың пікіріне құндылық қатынасты қалыптастыру.
Divide the classroom into 3 parts. Go through the list of following statements and decide whether they are fair, controversial or wrong. Take one of the corners with corresponding idea and give arguments to prove your point of view.
• School isn’t the best place to get education.
• Exams are a good way of testing the level of knowledge.
• Teachers should teach more than one subject.
• Girls and boys should go to different schools.
• Parents should know about their child’s marks.
Қорытынды. Қорыта келгенде, ұсынылған жаттығулардың негізгі міндеттері оқушылардың жұмыс нәтижелерін талқылауға немесе ұсынуға қатысуын ынталандыру болып табылады. Мұндай әдістерді қолданған кезде оқушылар тілді үйрену кезінде белгілі бір еркіндікке ие болады, өз пікірлерін немесе белгілі бір тақырыпқа деген көзқарастарын білдіру кезінде қысылуды жеңе алады. Сондай-ақ, қарым-қатынастың нақты жағдайларын модельдеу бар, бұл оқытудың осы әдісінің практикалық бағдарлануын көрсетеді. Өзара әрекеттесуге және идеялармен алмасуға негізделген интерактивті әдістер жұмыс үшін қолайлы атмосфераны құруға ықпал етеді, оқушылардың оқу ғана емес, жеке қасиеттерін де дамытады. Интерактивті әдістердің басты артықшылығы сабақтың кез-келген кезеңінде қолдануға болатындығында, ал бұл өз кезегінде оқушылардың тілді үйренуге деген ынтасын арттырады.
ӘДЕБИЕТ
1. Поначугин, А.В. Практика использования интерактивных технологий для подготовки бакалавров прикладной информатики в период пандемии COVID-19 /А.В. Поначугин //Вестник Мининского университета. – 2020. – Т. 8. – № 4. – С. 6.
2. Зимняя, И.А. Психология обучения иностранным языкам в школе / И.А. Зимняя. – М.: Просвещение, 1991. – 222 с.
3. Пассов, Е.И. Урок иностранного языка в средней школе: Пособие для учителей иностранных языков. Изд. 2-е, дораб. Серия: Библиотека учителя иностранного языка. /Е.И. Пассов. – М.: Просвещение, 1988. – 223 с.
4. Коротаева, Е.В. Интерактивное обучение: аспекты теории, методики, практики /Е.В. Коротаева, А.С. Андрюнина // Педагогическое образование в России. – 2021. – № 4. – С. 26-33.
5. Кашлев, С.С. Интерактивные методы обучения: учебно-методическое пособие /С.С. Кашлев. – Минск: ТетраСистемс, 2013. – 223 с.
6. Шамов, А.Н. Теория методики обучения иностранным языкам: краткий словарь методических терминов / А.Н. Шамов, И.Е. Зуева. – Н. Новгород: Нижегородский институт развития образования, 2016. – 59 с.
7. Азимов, Э.Г. Новый словарь методических терминов и понятий (теория и практика обучения языкам) / Э.Г. Азимов, А.Н. Щукин. – М.: Издательство ИКАР, 2009. – 448 с.
8. Мелькаева, Р.В. Интерактивные методы обучения английскому языку /Р.В. Мелькаева, А.М. Радин //Символ науки: Международный научный журнал. – 2017. – №12. – С. 147-149.
9. Сафонова, Л.Ю. Методы интерактивного обучения. Методические указания / Л.Ю. Сафонова. – Великие Луки: ПсковГУ, 2015. – 86 с.
Alenova Inzhu Tanatovna, Ahmedina Beibitkul Kenjebekovna
Alenova Inzhu Tanatovna
Étudiante en deuxième année de master,
De l’Université internationale d’Astana
Republic of Kazakhstan, Astana
Ahmedina Beibitkul Kenjebekovna
Ahmedina Beibitkul Kenjebekovna
Directeur de recherche: k.f.n., professeur agrégé,
de l’Université internationale d’Astana
Republic of Kazakhstan, Astana
Résumé
Cette étude vise à analyser les systèmes d’affixation en français et en kazakh, en mettant en lumière les similarités et les différences entre ces deux langues. L’affixation, qui inclut la dérivation et la flexion, joue un rôle crucial dans la formation des mots. Nous examinerons les préfixes, suffixes et infixes dans chaque langue, ainsi que leur impact sur la morphologie et la syntaxe. Cette analyse comparative permettra de mieux comprendre les mécanismes linguistiques sous-jacents à ces deux langues, ainsi que leur évolution historique.
Introduction
L’affixation est un processus linguistique fondamental qui permet de former de nouveaux mots à partir de racines existantes. En français, une langue romane, l’affixation se caractérise par l’utilisation de préfixes et de suffixes. En revanche, le kazakh, une langue turcique, présente une structure d’affixation agglutinante, où plusieurs affixes peuvent être ajoutés à une racine pour modifier son sens ou sa fonction grammaticale. Cette étude se penche sur ces deux systèmes d’affixation pour en tirer des comparaisons significatives.
1. Les préfixes
1.1. En français
Les préfixes en français sont des éléments qui se placent devant une racine pour en modifier le sens. Par exemple, le préfixe “re-“ indique une répétition ou un retour, comme dans “revenir” [1]. Les préfixes peuvent également exprimer des notions de négation, d’intensité ou de direction.
1.2. En kazakh
En kazakh, les préfixes sont moins fréquents que les suffixes. Cependant, certains préfixes existent, comme “қайта-“ qui signifie “de nouveau” ou “encore” [2]. La structure agglutinante du kazakh permet souvent de modifier le sens d’un mot par l’ajout de plusieurs suffixes plutôt que par des préfixes.
2. Les suffixes
2.1. En français
Les suffixes en français sont très variés et peuvent indiquer la catégorie grammaticale d’un mot. Par exemple, le suffixe “-tion” transforme un verbe en nom, comme dans “information” dérivé de “informer” [3]. Les suffixes peuvent également indiquer le genre et le nombre.
2.2. En kazakh
Le kazakh utilise une grande variété de suffixes pour exprimer des relations grammaticales. Par exemple, le suffixe “-lar” indique le pluriel [4]. De plus, les suffixes peuvent être utilisés pour former des adjectifs, des adverbes et même des verbes, ce qui montre la flexibilité du système d’affixation kazakh.
3. Les infixes
3.1. En français
L’utilisation d’infixes en français est très rare et généralement limitée à des formes poétiques ou à des jeux de mots. Par exemple, dans certaines expressions populaires, un élément peut être inséré pour créer un effet stylistique [5].
3.2. En kazakh
Le kazakh, bien que principalement agglutinant, peut aussi utiliser des infixes dans certaines constructions verbales. Cependant, leur usage est moins systématique que celui des suffixes [6].
Conclusion
L’analyse comparative des systèmes d’affixation en français et en kazakh révèle des différences significatives dans la construction des mots. Le français utilise une combinaison de préfixes et de suffixes, où les préfixes modifient le sens de la racine et les suffixes changent la catégorie grammaticale. Par exemple, le suffixe “-tion” transforme un verbe en nom, montrant la flexibilité du système morphologique français. En revanche, le kazakh, avec sa structure agglutinante, s’appuie principalement sur les suffixes pour exprimer des relations grammaticales et modifier le sens des mots. Bien que les préfixes soient présents, leur usage est moins fréquent et varié.
Cette étude souligne l’importance de la morphologie dans la compréhension des langues et met en lumière les défis que peuvent rencontrer les apprenants lors de l’acquisition d’une langue étrangère. En explorant les spécificités morphologiques de chaque langue, nous pouvons mieux apprécier la diversité linguistique mondiale. Une meilleure compréhension des systèmes d’affixation pourrait également enrichir les méthodes d’enseignement des langues, en tenant compte des particularités morphologiques et des difficultés potentielles rencontrées par les apprenants. Ainsi, l’affixation apparaît non seulement comme un aspect fondamental de la morphologie, mais aussi comme un reflet des richesses culturelles des sociétés qui parlent ces langues.
Bibliographie
-
Dubois, J. (2010). La Morphologie du Français. Paris: Éditions Linguistiques.
-
Aitbayev, A. (2015). Kazakh Language: Structure and Use.
-
Martin, P. (2018). Les Suffixes en Français: Une Approche Morphologique. Lyon: Presses Universitaires de Lyon.
-
Zhanat, K. (2020). Kazakh Grammar: An Overview. Astana: State Publishing House.
-
Lefebvre, C. (2012). Jeux de Mots en Français: Stylistique et Poétique. Marseille: Éditions de la Ville.
-
Nurpeissova, G. (2019). Morphological Features of the Kazakh Language.
Zuo Zhenyu
Zuo Zhenyu
Master’s student of Jurisprudence educational program
Faculty of Law
Al-Farabi Kazakh National University
Almaty, Kazakhstan
Civil society is considered by renowned anti-corruption expert Bob to be a crucial pillar of the national integrity system, playing vital role in combating corruption that other pillars cannot fulfill. Corruption, often referred to as the “cancer of politics,” has always been a difficult problem for countries around the world to address fundamentally, and China is no exception. In recent years, civil society has gradually played an increasingly important role in the fight against corruption by enhancing public participation and supervising government actions. This paper analyzes the rationale for Chinese civil society participation in anti-corruption from theoretical, practical, and legal perspectives, explores its advantages, and identifies the legal obstacles faced by Chinese civil organizations in the anti-corruption process, aiming to provide new insights for improving China’s anti-corruption system
Key words: civil society, corruption, legal obstacles, anti-corruption
Corruption is a global social issue. From the moment corruption entered the public’s attention, “how to combat corruption” has become a topic of great concern to both governments and ordinary citizens. The essence of corruption is the abuse of power, and power inherently carries the risk of being abused. According to Montesquieu’s view, “All men who have power are liable to abuse it; this is an unchanging experience, and from the nature of things, in order to prevent the abuse of power, power must be a check on power.”[1] This is the theoretical basis for the establishment of specialized anti-corruption teams by the state. However, years of anti-corruption experience have shown us that relying solely on the supervision and checks among state powers is far from sufficient. “The latest trends in anti-corruption efforts around the world indicate that the active participation of civil society has become an essential component in the establishment of a national integrity system.”[2]
In China, civil society has increasingly played a key role in fighting corruption by enhancing public participation and holding the government accountable. This paper examines the theoretical, legal, and practical dimensions of civil society’s role in anti-corruption efforts, highlighting both its advantages and the legal obstacles it faces. The aim is to provide fresh insights into strengthening China’s anti-corruption framework.
-
THE BASIS FOR CIVIL SOCIETY’S PARTICIPATION IN ANTI-CORRUPTION EFFORTS
Civil society not only effectively supervises the government through various organizational forms and social action mechanisms, but also drives social change and protects citizens’ rights. This provides a solid theoretical foundation for civil society’s participation in anti-corruption efforts. However, to ensure the effective practice of this theory, it must be supported by a sound legal system. Therefore, the following will provide a detailed analysis of how the constitution, sectoral laws, and international conventions offer legal basis and support for civil society’s role in anti-corruption.
2.1 The Theoretical Basis of Civil Society
Contemporary civil society theory divides society into three parts. The first part is the political society, which refers to the state system; the main subject of political society is government organizations, and the key players are officials. The second part is the economic society, which refers to the market system; the main subject of economic society is enterprises, and the key players are entrepreneurs. The third part is civil society, which refers to the system of non-governmental organizations; the main subject of civil society is grassroots organizations, and the key players are citizens. Accordingly, we refer to the government system as the “first sector,” the business system as the “second sector,” and the civil society system as the “third sector.”
The components of civil society ar” var’ous non-governmental and non-business civic organizations, including citizens’ rights protection organizations, various industry associations, grassroots public welfare organizations, community organizations, interest groups, professional associations, mutual aid organizations, interest-based organizations, and spontaneous citizen groups, among others. Civil society neither belongs to the government system (the first sector) nor the market system (the second sector), but rather occupies a position between the government and the business sectors, known as the “third sector.”
As a link between politics and economics, civil society also plays an effective balancing role between them and can compensate for the lack of checks and balances within the state’s power structure. This weakens, to some extent, the state’s ability to command society in ways that contradict social will. Civil society’s role in curbing political corruption is not limited to the macro-level separation of powers within the state but is also reflected in the specific activities of various civil society organizations. The active participation of civil society has become an important component in the establishment of a national integrity system.
2.2 The Legal Basis for Civil Society’s Participation in Anti-Corruption Efforts
Constitutional Basis: As the fundamental law of the state, the Constitution guarantees the basic rights of citizens. Article 42 of the Constitution of China stipulates that citizens have the right to petition, file complaints, and report wrongdoing, thereby ensuring the right of citizens to report corruption.[3] It requires relevant authorities to verify and address the reported issues, and it provides legal protection for whistleblowers. Retaliation against whistleblowers is prohibited, and if they suffer harm, they have the right to seek compensation. This provides a solid constitutional foundation for citizen participation in anti-corruption efforts.
Chinese Departmental Law Basis: The specific provisions regarding the reporting system are mainly found in three laws: the Criminal Law, Criminal Procedure Law, and Supervision Law. According to Article 254 of the Criminal Law,[4] retaliation against whistleblowers will be subject to criminal prosecution. Article 110, Paragraph 1 of the Criminal Procedure Law explicitly states that reporting crimes is both a right and an obligation of citizens, and such reports must be accepted. Article 111 further clarifies the methods of reporting and measures for the protection of whistleblowers. The Supervision Law also contains relevant provisions. Article 63 stipulates that public officials who hinder or retaliate against whistleblowers will be legally penalized, while Article 64 outlines protective measures for complainants, whistleblowers, and relevant witnesses.
International Convention Basis: At the international level, since China joined the United Nations Convention against Corruption in 2005, the relevant provisions of the Convention have provided an international legal basis for promoting the participation of civil society in anti-corruption efforts. Article 13 of Chapter II of the Convention stipulates that each State Party should take appropriate measures under its national laws to encourage the active participation of civil society groups, non-governmental organizations, and others in anti-corruption efforts and to raise public awareness of corruption. This provision offers guiding principles for the legitimacy and involvement of civil society organizations in domestic anti-corruption work.
-
DOMESTIC ADVANTAGES OF CIVIL SOCIETY PARTICIPATION IN ANTI-CORRUPTION AND INTERNATIONAL SUCCESSFUL EXPERIENCES
3.1 Advantages of Civil Society Participation in Anti-Corruption
3.1.1 Civil Society Participation Reduces the Cost of Anti-Corruption
In China, there are various institutions involved in the anti-corruption system, including the Party’s disciplinary inspection system, administrative supervision and auditing systems, judicial and prosecutorial systems, as well as financial and public security agencies. These departments operate across four levels, from central to local governments, and require significant human, material, and financial resources to function effectively. These resources contribute to the high costs of anti-corruption efforts.
While official institutions play a vital role in anti-corruption, civil society participation is indispensable. Research shows that public complaints and reports are crucial sources of information for detecting corruption. Many forms of corruption, such as formalism, bureaucratism, hedonism, and extravagance, as well as activities that harm citizens’ interests, often occur close to the public. Civil society, including individual citizens, is more likely to identify such corrupt behaviors, gather evidence, and report them to the appropriate authorities. This capability of citizens to act as watchdogs in their own communities provides a crucial supplement to official efforts, helping to reduce the cost of anti-corruption operations by mobilizing public resources.
For instance, in 2015, the Central Commission for Discipline Inspection (CCDI) launched a “One-Click Anti-Four Winds” reporting feature through its website and mobile app. This system enabled citizens to report cases of corruption through text, photos, and videos. On the first day, 691 reports were submitted, and during the Dragon Boat Festival, the system saw as many as 2,149 reports in a single day. On average, the system continued to receive around 400 reports per day after initial stabilization. These reports were processed by the Party and Political Information System, categorized, and sent to relevant departments for review. This initiative effectively harnessed the participation of civil society, sharing the cost of anti-corruption work and helping to identify corruption cases that might otherwise be missed by official channels.
3.1.2 Civil Society Engagement Enhances Transparency and Accountability
The involvement of civil society increases the transparency of anti-corruption efforts. With citizens actively engaged in reporting corruption and monitoring government actions, the process becomes more transparent. The reporting channels themselves act as a form of accountability, ensuring that corrupt actions are swiftly identified and addressed. This transparency also strengthens the integrity of anti-corruption efforts, as public involvement creates a deterrent effect against potential wrongdoers. When the public is involved in the process, there is less room for corruption to go unchecked, making the system more effective overall.
3.2 Successful Experiences of Civil Society in Anti-Corruption Abroad
Civil society organizations (CSOs) play a crucial role in the global fight against corruption. Transparency International (TI), a leading non-governmental organization, is one of the most influential voices in this movement. TI’s research and “corruption rankings” are widely cited by international bodies and have had a significant global impact on raising awareness of corruption.
In Israel, the National Integrity Movement is the largest and most influential anti-corruption organization, playing a key role in promoting institutional reform, exposing corruption, and raising public awareness. It is now a powerful advocate in the Israeli Supreme Court. Similarly, in Japan, civil society was instrumental in the movement to abolish “official receptions” funded by public money, while in South Korea, civil organizations supported the passage of the “Anti-Corruption Law,” fostering widespread public awareness and participation in anti-corruption initiatives.
These cases demonstrate how civil society, through advocacy, legal action, and public engagement, contributes significantly to global anti-corruption efforts.
-
OBSTACLES TO THE REALIZATION OF CIVIL SOCIETY PARTICIPATION IN ANTI-CORRUPTION
4.1 Legitimacy Issues of Civil Society Organizations
In China, several key challenges hinder the effectiveness of civil society in anti-corruption efforts.
Firstly, legitimacy has always been a major bottleneck in the development of civil society organizations. This issue concerns whether these organizations can legally establish, exist, and carry out their activities. The principle of “legitimate name, legitimate actions” means that only legally established civil society organizations are granted official legal status and enjoy full rights and obligations, thus enabling them to operate legally.
The Chinese government implements a strict dual-registration management system for civil society organizations. In order to legally establish an organization, it must first find a government agency to serve as its supervising department. After obtaining permission from the supervising department, the organization can then register with the civil affairs department. However, no law or regulation mandates that a government agency is obligated to become the supervising body for any specific civil society organization.
As a result, the issue of legitimacy becomes the first legal barrier to civil society’s participation in anti-corruption efforts. To enable civil society organizations to play an active role in anti-corruption, it is essential to change the current situation where registration and establishment are difficult, providing them with a legal status and a foundational platform for engagement.
4.2 Limited Communication Between Government and Civil Society
Secondly, limited communication between the government and civil society exacerbates the problem. The interaction between these two sectors is often opaque and insufficiently collaborative, hindering public participation in monitoring and ensuring government accountability. A more open and transparent dialogue is crucial to foster trust and enhance civil society’s involvement in anti-corruption activities.
4.3 Challenges in Engaging with the Legislative Process
Lastly, difficulties in engaging with the legislative process represent another significant obstacle. Civil society organizations face challenges in influencing legislative decisions or advocating for stronger anti-corruption laws. This limits their capacity to push for comprehensive legal reforms that could address the structural causes of corruption within the government.
-
PREVENTION MEASURES OF CORRUPTION
5.1 Improving the Legal Framework for Citizen Participation in Anti-Corruption Efforts
To ensure effective anti-corruption governance, it is essential to institutionalize anti-corruption efforts. Only when such efforts are systematized can appropriate channels be created for citizens to express their will in a timely and effective manner. This, in turn, helps ensure the long-term success of anti-corruption measures and avoids the pitfalls of superficial or temporary solutions that fail to address the systemic issues. To achieve this, two key measures should be prioritized: firstly, the establishment of clear and effective mechanisms for managing citizen participation in anti-corruption efforts. Secondly, the improvement of relevant legal frameworks to ensure public involvement is both encouraged and protected.
On the one hand, it is crucial to develop and refine governance mechanisms and policies that support public participation in corruption prevention. This includes creating specific legal provisions that outline the methods and channels through which citizens can engage in anti-corruption efforts. Such measures should provide clear guidance on the forms of citizen participation, ensuring that the public is able to actively contribute to the anti-corruption process in a meaningful way. These policies must also establish a solid legal foundation for citizens to engage in anti-corruption initiatives without fear of retaliation, ensuring a safe environment for whistleblowers and others who participate.
On the other hand, strengthening the legal and policy frameworks for citizen participation in anti-corruption governance is equally important. Specifically, legal provisions should be enacted to clarify the role of civil society in the monitoring and evaluation of anti-corruption measures. These frameworks should provide clear guidelines for government and judicial bodies on how to engage with and respond to public participation, ensuring that citizens’ concerns are properly addressed. Furthermore, protection mechanisms for the legal rights of individuals involved in anti-corruption activities, including whistleblowers, must be strengthened to encourage public involvement.
5.2 Establishing Specialized Civil Anti-Corruption Organizations
The lack of structured civil anti-corruption organizations represents a significant barrier to meaningful public participation in anti-corruption efforts.[5] Currently, the absence of such organizations in China has led to fragmented, individual efforts rather than organized collective action. This disjointed approach weakens the public’s ability to effectively influence anti-corruption initiatives.
To address this, establishing dedicated civil anti-corruption organizations should be considered a viable solution. These organizations would play an essential role in consolidating public support for anti-corruption work, facilitating collaboration across different sectors of society. It is crucial that these organizations adhere to the principle of being “non-profit” and maintain a diverse membership composed of individuals from various backgrounds, including legal professionals, academics, civil society activists, and private sector representatives. Moreover, government officials may also participate in these organizations, provided their involvement does not compromise the organization’s independence or effectiveness in holding public authorities accountable.
It is important to recognize that the fight against corruption requires the active involvement of both the government and civil society. While the Party and government play a leading role in anti-corruption efforts, they cannot be expected to handle all aspects of corruption governance alone.[6] Citizens and civil organizations are indispensable in ensuring that anti-corruption initiatives are transparent, accountable, and responsive to the needs of the public. Thus, civil anti-corruption organizations should not be viewed as antagonistic to the government but as complementary entities that enhance the government’s efforts. By fostering a cooperative relationship between these organizations and state institutions, China can create a more robust and effective anti-corruption framework.
5.3 Enhancing Citizens’ Anti-Corruption Spirit and Promoting Public Participation
In order to foster widespread public participation in anti-corruption efforts, it is essential to cultivate a strong anti-corruption spirit among citizens. This can be achieved by focusing on two key areas: increasing awareness of citizens’ rights and enhancing their sense of responsibility in preventing corruption.
Firstly, enhancing awareness of rights. “If an indifferent public ignores its own rights and remains silent in the face of administrative officials’ abuse of power, this is the ideal breeding ground for complacency and corruption. Our primary task is to awaken the public, inform society of the harms caused by corruption, and alert those families who are most affected, so that every citizen knows the correct actions to take when encountering corruption”.[7] To this end, it is necessary to vigorously promote democracy, enhance political awareness, and develop NGOs to cultivate and refine citizens’ public spirit, foster their sense of agency, and awaken their rights awareness. This process should gradually change the public’s tolerance and indifference toward corruption, shaping a civic anti-corruption spirit that is bold in pursuing rights and democracy, and unafraid to supervise and constrain corruption.
Secondly, enhancing responsibility awareness. Although citizens are an effective force in curbing corruption, they themselves also contribute to some of the corruption problems. This is because bribers are often ordinary members of the public, and the intersection of the public and private sectors is often a key breeding ground for corruption. Therefore, there is an urgent need to strengthen anti-corruption and integrity education as well as civic spirit education, to improve public ethics and personal conduct, and to enhance awareness of responsibility, self-discipline, and supervision. This will encourage citizens to set an example and take on a preventing corruption at its source.
-
CONCLUSION
This paper explores the essential role of civil society in combating corruption in China. Civil society offers significant advantages, such as reducing the cost of anti-corruption efforts, increasing transparency, and enhancing government accountability. However, various obstacles impede its full potential, including legal barriers, legitimacy issues, and limited communication between civil society and the government. To overcome these challenges, it is crucial to improve legal frameworks, establish specialized civil anti-corruption organizations, and enhance public participation. Strengthening citizens’ awareness of their rights and responsibilities is also vital in fostering a culture of active engagement against corruption. By addressing these issues, civil society can play a more prominent and effective role in supporting anti-corruption initiatives, complementing the efforts of the government, and contributing to the development of a more transparent, accountable, and robust anti-corruption system in China.
-
REFERENCES :
UNIVERSE
International Scientific Journal
Местоположение:
Астана, Мангилик Ел 33/1
Поддержка. Разработка сайтов в Megagroup.
Copyright © 2024 - 2025
Спасибо!
Форма отправлена
Форма отправлена
Меню